میگی بهانه میگیرم ، میگی حس تنفر جلوی درست شنیدن و درست فکر کردنم رو گرفته...حس من قابل درک نیست،من دختری ام که توی دلش یه حفره ی بزرگ داره، یه حفره از نبود محبت مادری، یه حفره که باعث میشه به همه ی دخترها و مادراشون حسودیش بشه، یه دختر که شاید فکر میکرده مامان ِ تو بتونه یه ذره حفره ی دلشو پر کنه ولی از شانس گو هش مامان تو داره بیشتر اون حفره رو خالی می کنه!یه دختر که میخواست مامان تو دوستش داشته باشه!